Πακιστανοί Σιίτες Ashura

Ο Σιιτισμός είναι ένας από τους δυο κύριους κλάδους του Ισλάμ. Η λέξη προέρχεται από το αραβικό σι’α που σημαίνει "μερίδιο". Η Σι'ατ Αλί (σημαίνει "μερίδιο του Αλή") είναι μια από τις τρεις παλαιότερες υποδιαιρέσεις του Ισλάμ. Οι οπαδοί της, οι Σιίτες, θεωρούν τον Αλί Ιμπν Αμπί Ταλίμπ, τον γαμπρό του Προφήτη Μωάμεθ, ως διάδοχό του στην ηγεσία της μουσουλμανικής κοινότητας.
Οι Σιίτες έχουν ως αγίους μεγαλομάρτυρες, τον Αλή και τον γιό του Χουσείν ο οποίοι δολοφονήθηκαν από τον Μωαβία, τον ιδρυτή της δυναστείας των Ομεϊαδών Χαλίφων. Μια φορά το χρόνο οι πιστοί του Σιισμού σε ανάμνηση των μαρτυρίων του Χουσείν, αυτομαστιγώνονται και αυτόβασανίζονται σε λατρευτικές εκδηλώσεις που κρατούν 10 μέρες.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ

Πακιστανοί Σιίτες Ashura

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΑΞΙΩΤΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ

Ashura:Η δέκατη μέρα. Η ερμηνεία της αραβικής λέξης «ashura» σηματοδοτεί το αποκορύφωμα του θρησκευτικού έτους των σιιτών, που ολοκληρώνεται με λατρευτικές εκδηλώσεις διάρκειας δέκα ημερών. Κατά την Ashura μνημονεύεται ο θάνατος του ιμάμη Χουσεΐν, εγγονού του Μωάμεθ.
Οι εικόνες είναι από την τέλεση της γιορτής, στις 19 Ιανουαρίου στην οδό Δήμητρας στα Καμίνια, έξω από το χώρο όπου στεγάζεται το Σωματείο Πακιστανών Μουσουλμάνων Σιιτών.

Θεοφάνεια Αιθιόπων στο Πολύγωνο

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΩΛΟΣ ΜΑΡΙΟΣ


Oταν ήχησαν τα καμπερό της γιορτής - Πότε και πώς γιορτάζουν οι ορθόδοξοι Αιθίοπες τα Θεοφάνια

Στις 20 Ιανουαρίου, βρίσκομαι στην μικρή ορθόδοξη εκκλησία της πλατείας Πολυγώνου, που έχει παραχωρηθεί προσωρινά στους ορθόδοξους Αιθίοπες. Ανάμεσα σε «Μελκάμ Αμέτ Μπεάλ» που απευθύνει ο ένας στον άλλον δίνοντας τρία σταυρωτά φιλιά. Λένε χρόνια πολλά για τα Τμκατ, τα Θεοφάνια. Σύμφωνα με την παράδοσή τους είναι τα φώτα που είδαν οι βοσκοί όταν γεννήθηκε ο Χριστός. Στις 9 το πρωί το σκηνικό θυμίζει χαρούμενο αφρικάνικο πάρτι, με ιδιαίτερο τελετουργικό το οποίο ο Αιθίοπας καμέραμαν μαγνητοσκοπεί ανεβασμένος στην καρέκλα. Στην Ωραία Πύλη ο παπάς της ενορίας Αϊλε Λουλ (το όνομά του σημαίνει «δύναμη του Θεού» και πληρώνεται από χρήματα που οι πιστοί συγκεντρώνουν εθελοντικά) χωρίζει, όπως στέκεται, σε δύο ομάδες τις νεαρές κοπέλες, που δίνουν το ρυθμό χτυπώντας παλαμάκια και τραγουδώντας. Κάθε ομάδα έχει το καμπερό της, το τύμπανο που χτυπάει με δύναμη ένας άντρας. Κι από το πλάι έρχονται οι ψαλμοί, στην αιθιοπική διάλεκτο «γκιζ», από γυναίκες που κουνούν το σελάσιλ, ένα περίεργο όργανο σαν καμπανάκι. Μικροί και μεγάλοι συμμετέχουν στο τελετουργικό, που σιγά σιγά μετατρέπεται σε γρήγορο και έντονο χορευτικό. Είναι η στιγμή που ο παππάς λέει «αμπ γουέλ μεν φας» (Αγιος ο Θεός) κι αρχίζει ένα συνεχόμενο λίλι με αυξανόμενη ένταση. Το «λίλι» είναι επιφώνημα σεβασμού κάθε φορά που ο παπάς αναφέρεται στον Χριστό ή την Παναγία. Ξαφνικά με σπρώχνει μπροστά μια πολύ μεγάλη ομπρέλα που ανοίγει (κάποτε ήταν ομπρέλα θαλάσσης). Γύρω μου σαν εξωτικά λουλούδια ανοίγουν κι άλλες κεντημένες με μεταξωτά υφάσματα ομπρέλες που «συμβολίζουν το σύμπαν και είναι ένδειξη σεβασμού», μου λέει ο Αγιαλέου που τόση ώρα δίπλα μου με βοηθάει στα θρησκευτικά (είναι θεολόγος, σπούδασε εδώ και αποφοίτησε με άριστα). Η δράση μεταφέρεται στο προαύλιο, ο χορός συνεχίζεται μπροστά από τη γεμάτη κολυμπήθρα.
Ανεβασμένη πάνω σε ένα βουνό από παπούτσια βλέπω έναν ιερέα να μεταφέρει στο κεφάλι του το ταμπότ πάντα σκεπασμένο, γιατί συμβολίζει τις πλάκες με τις Δέκα Εντολές. Ξεχωρίζω το σπαστό «αλληλούια» την ώρα που ο παπάς βουτάει το σταυρό στην κολυμπήθρα προκαλώντας τους αλαλαγμούς των πιστών. Θα ‘θελα να βρίσκομαι κι εγώ εκεί που ονειρεύεται να ήταν τώρα ο γιατρός Σιμέλης Ντεμπέλ, «στη Λαλιμπέλα, τη δική μας Ιερουσαλήμ». «Εκεί ο Μενελίκ, απόγονος της βασίλισσας του Σαββά, εναπέθεσε το κουτί με τις Δέκα Εντολές. Είναι το 8ο θαύμα του κόσμου», μου λέει και μου περιγράφει τις 13 εκκλησίες που είναι λαξευμένες σε γιγάντιους μονόλιθους, το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό επίτευγμα του αιθιοπικού χριστιανισμού. Ο παπάς βουτάει το σταυρό για να αγιάσει τους πιστούς, που σπρώχνονται και ξεκαρδίζονται στα γέλια, τα σας ξετυλίγονται από τα κεφάλια και αφήνουν τις κατάμαυρες μπούκλες να φανούν ενώ η 5χρονη Αννα δίνει σήμα στα υπόλοιπα πιτσιρίκια, «ελάτε γρήγορα, παιδιά, μπουγέλο». Με τον αγιασμό να στάζει στο πρόσωπό μου έλεγα κι εγώ «Μελκάμ Αμέτ Μπεάλ» σχεδόν φορώντας το μαντίλι του Μικαέλ (που σπουδάζει Νομική με υποτροφία) και κατευθυνόμουν προς τα έξω. Το χέρι της Ταφιράχου διαπέρασε το πλήθος και έβαλε στην τσέπη μου ένα αλουμινόχαρτο με πάστι και ντάμπο. Λέγοντας «νταν α ουάι» (γεια σου) στους λευκούς αγγέλους με την καμένη όψη, πήρα το δρόμο του γυρισμού μουρμουρίζοντας το «κουκ μεσράκ σάλο», ένα αιθιοπικό χιτ που μόλις είχα μάθει.
ΤΖΑΒΕΛΛΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
Ολόκληρο το κείμενο θα το βρείτε στην ιστοσελίδα http://www.e-tipos.com/newsitem?id=25803

Πακιστανοί Σιίτες Ashura

ο Σιιτισμός υποδιαιρείται στα ακόλουθα ρεύματα:
* Ιμαμίτες (Δωδεκατίτες), οι οποίοι αποτελούν το μεγαλύτερο ρεύμα των Σιιτών (80%) και ζουν σήμερα κυρίως στο Ιράν, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στο Λίβανο.
* Ισμαηλίτες (Ισμαϊλί), οι οποίοι αποτελούν τον δεύτερο σε μέγεθος σιιτικό κλάδο, ζουν στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν και στην Ινδία.
* Ζαϊντίτες, οι οποίοι ζουν κυρίως στη βόρεια Υεμένη και αποτελούν το 40-45 του πληθυσμού της.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΟΡΕΣΤΗΣ

Πακιστανοί Σιίτες Ashura

href="http://2.bp.blogspot.com/_v896Mx6g2Tk/R7bW85H-rFI/AAAAAAAAACk/8hKHJcRwt9Y/s1600-h/IMG_1212bw.jpg">














ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΩΛΟΣ ΜΑΡΙΟΣ

Ο θρήνος των σιιτών στον Πειραιά

Aπόγευμα Σαββάτου. Ο ήλιος βουτάει πίσω από την τριώροφη πολυκατοικία στην οδό Δήμητρας στα Καμίνια. Εξω από το χώρο όπου στεγάζεται το Σωματείο Πακιστανών Μουσουλμάνων Σιιτών ακούγεται μόνο ο ήχος από τις αλυσίδες και τα μαχαίρια που σχίζουν τον αέρα. Και μετά τις σάρκες. Κηλίδες αίματος στην πλάτη ποτίζουν το μαύρο καφτάνι που φοράει ο νεαρός Ασίρ. Ο θρήνος της Ashura, της μεγαλύτερης θρησκευτικής γιορτής των σιιτών, έχει μόλις κοπάσει.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που από νωρίς το μεσημέρι πλημμύριζαν τα στενά πίσω από το παλιό καπνεργοστάσιο του Κεράνη. Πρόσωπα σκυθρωπά, κεφάλια σκυμμένα. «Σήμερα δεν χαιρετάμε, ούτε χαμογελάμε», εξηγεί ο Αλί που αρνείται να σφίξει το προτεταμένο για χειραψία χέρι μου. «Σήμερα πενθούμε το θάνατο του προφήτη Χουσεΐν». Η βουβή αναμονή των εκατοντάδων πιστών που στέκονται ξυπόλητοι πάνω στα πεζοδρόμια διακόπτεται από την κινητικότητα μιας ομάδας ανδρών, που στρώνει χαλιά κατά μήκος του δρόμου και κλείνει με μουσαμάδες τη θέα στα βλέμματα των περαστικών. Από τα ιδρυτικά μέλη του σωματείου, ο Τουαμίρ δίνει οδηγίες στους νεότερους. «Μόλις σχόλασα από το εργοστάσιο. Να, εδώ πιο κάτω δουλεύω. Είναι πολύ σημαντική αυτή η μέρα για εμάς. Είναι ευκαιρία να νιώσουμε σιίτες. Κάθε φορά που μνημονεύσουμε τον Χουσεΐν είναι σαν να ξαναγεννιέται η πατρίδα μας. Εδώ, στα Καμίνια».
Η εμφάνιση του επιταφίου και των λαβάρων του Χουσεΐν αφυπνίζει τους πιστούς. «Πρόσεχε μη σε πατήσουν», ακούγεται πίσω μου μια φωνή την ώρα που ο κόσμος κατευθύνεται με τυφλή ορμή προς το ιερό κουβούκλιο. Μέσα σε λίγα λεπτά, δεκάδες νέοι άνδρες ξεγυμνώνονται από τη μέση και πάνω, αποκαλύπτωντας βαθιές ουλές στις πλάτες τους. Το μοιρολόι των ψαλτών αποκτά ρυθμό, καθώς οι νεαροί χτυπούν με δύναμη τις παλάμες πάνω στα στήθη τους. Το στέρνο του μελαψού έφηβου που στέκεται μπροστά μου ηχεί σαν τύμπανο σε κάθε χτύπημα. Το σώμα του μελανιάζει και σιγά σιγά ματώνει. «Μόνοι τους επιλέγουν τη δοκιμασία. Κάποιοι απλώς παρατηρούν, άλλοι μαστιγώνονται. Εξαρτάται πώς θέλει να βιώσει ο καθένας το πένθος. Εγώ έχω πάρει 10ήμερη άδεια από τη δουλειά μου στο Μαρκόπουλο για να παρευρεθώ στις εκδηλώσεις από την αρχή ως το τέλος», λέει ο Μπαρβέζ και φεύγει βιαστικός. Λίγη ώρα αργότερα θα επιστρέψει ανάμεσα σε άλλους ομόθρησκούς του, κρατώντας μια δέσμη από κοφτερές λεπίδες, με την οποία θα αυτομαστιγωθεί.
ΧΑΡΑΜΗ ΣΤΕΛΛΑ
Ολόκληρο το κείμενο θα το βρείτε στην ιστοσελίδα
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=23080

Ινδοί στην Θήβα

Το 99% των Ινδών ζει εκτός Αθηνών. Είναι περίπου 15.000 άνθρωποι οι οποίοι εργάζονται στη Θήβα και τον Μαραθώνα σε αγροτικές καλλιέργειες και βιοτεχνίες.
Οι Ινδοί έχουν πολλές θρησκείες, βασισμένες όλες στον ινδουισμό, αλλά οι περισσότεροι από όσους βρίσκονται στην Ελλάδα ακολουθούν το θρησκευτικό δόγμα των Σιχ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΜΙΖΑΡΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑ

Πακιστανοί Σιίτες Ashura

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΙΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Θεοφάνεια των Αιθιόπων στο Πολύγωνο

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΞΙΩΤΗΣ

Επόμενο ραντεβού

Επόμενο ραντεβού - Τρίτη 19.02 στις 19.00 στα γραφεία της Ε.Φ.Ε.

Σας περιμένουμε όλους την Τρίτη, στις 19.00, στα γραφεία μας (Χαριλάου Τρικούπη 22, 5ος όροφος, Αθήνα). Είναι σημαντικό να βρεθούμε όλοι μαζί.

ΧΡΟΝΟΠΟΛΗ - Φωτογραφικό Οδοιπορικό στις πολλές Πόλεις μέσα στην Πόλη

Καλώς ήρθατε στην Χρονόπολη.
Μια διαφορετική ματιά στο χρόνο, στις "κρυμμένες" γιορτές των μεταναστών που ζουν δίπλα μας. Σε μια εποχή που όλοι κυνηγάνε τα φράγκα και μια θέση στα διαπλεκόμενα, καμιά τριανταπενταριά φωτογράφοι και περίπου 10 δημοσιογράφοι γίνονται μια κολεκτίβα και καταγράφουν τον αθέατο κόσμο των μεταναστών. Τις γιορτές, τα πανηγύρια, τα γενέθλια και τα γλέντια τους. Εστιάζουν στις χαρούμενες στιγμές τους, σε όσα δεν θα δείτε ποτέ στα πρωτοσέλιδα εφημερίδων και περιοδικών, στα δελτία των 8.

ΧΡΟΝΟΠΟΛΗ
ΑΙΣΙΟΝ ΚΙ ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ 2008. ΚΑΙ ΤΟ 1386. ΚΑΙ ΤΟ 2001!
Τι ώρα είναι, τι μέρα είναι και ποιά χρονιά;

Η ΙΔΕΑ
Ένα φωτογραφικό οδοιπορικό στις κρυμμένες γιορτές, στο λαθραίο χρόνο, στις πολλές πόλεις μέσα στην πόλη.

ΤΟ ΠΡΟΤΖΕΚΤ
Η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας (Ε.Φ.Ε.) σε συνεργασία με τον εκθεσιακό χώρο Μαυρομιχάλη 55 (Μ55) προσκαλεί φωτογράφους και φωτορεπόρτερ να καταγράψουν τον Χρόνο, με αφορμή τις θρησκευτικές γιορτές όπως και όταν τις γιορτάζουν οι εθνικές κοινότητες που ζουν στην Αθήνα (από Δεκέμβριο 2007 μέχρι Δεκέμβριο 2008). Η Χρονόπολη θα βγει στον αέρα τον Δεκέμβριο του 2008 με φωτογραφίες, κείμενα, μουσικές και πάρτι.

ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Ο ΧΡΟΝΟΣ: μια σειρά φευγαλέων στιγμών. Η ΠΟΛΗ: μια σειρά «τόπων», μια σειρά νησίδων μέσα στον αστικό χώρο.
Ο Χρόνος στην πόλη δεν ρέει, αλλά βιώνεται σε ασυνέχειες μέσα στον αστικό ιστό. Παρόλα τα φαινόμενα, η κάθε νησίδα που συγκροτούν οι εθνικές κοινότητες αυτής της - κατά λάθος- μητρόπολης συγκροτούν έναν χώρο που βιώνει με τον δικό του τρόπο τον Χρόνο. Οι διαχωριστικές γραμμές, προκειμένου να επιβεβαιώσουμε το χρόνο, είναι πολιτισμικά όρια, εντελώς διαφορετικά για την κάθε κοινότητα. Έτσι λοιπόν, μοιραζόμαστε όλοι τις 3 διαστάσεις και ζούμε χωριστά την τέταρτη - τον Χρόνο. Η έρευνα εστιάζει σε αυτή την 4η διάσταση.

* Ο χρόνος είναι ποτάμι;
* Είναι μια σπείρα ή είναι κύκλος;
* Ο χρόνος κυλάει;
* Κι αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, κυλά από το μέλλον στο παρελθόν με την ανθρωπότητα κολλημένη σαν βάρκα στη μέση του ποταμού; Ή μήπως κυλά από το παρελθόν προς το μέλλον, παρασύροντας τη βάρκα με τη ροή του;
* Τι είναι αυτό που διακρίνει το παρελθόν από το παρόν;
* Ή μήπως είναι όλα τώρα;
* Τι δίνει στο χρόνο την κατεύθυνσή του;
* Πότε πεθαίνει η παρούσα στιγμή;
* Ο χρόνος είναι μελωδία; εσύ τον ακους;
* Ο άνθρωπος των δέκα και μισή είναι ίδιος με τον άνθρωπο των έντεκα;
Μήπως εμείς είμαστε ο χρόνος;
* Ο χρόνος παραμένει ακίνητος, όπως στο παραμύθι της Ωραίας Κοιμωμένης;
Ή μήπως τρέχει;



CONTACTS:

* Για την Ε.Φ.Ε., ΜΑΡΙΟΣ ΛΩΛΟΣ 6945 41 30 20 (lolos_marios@yahoo.com)
* Για την Μ55, ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΜΙΖΑΡΑ (mavromihali55@gmail.com)
* Συντονισμός, ΝΤΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ (dina.daskalopoulou@gmail.com, dida@enet.gr)